Vrijdagavond 29 september, kort voor middernacht. Terwijl Timmy, onze inspirator, chauffeur en coach, de nodige moeite heeft om de auto op de juiste rijstrook te houden (het regent pijpenstelen en het zicht is bijzonder slecht), wordt door Jacco en ondergetekende de staat van het HBO in Groningen geanalyseerd; de Hanzehogeschool komt er niet best vanaf. Hosain mengt zich niet in het gesprek; hij is duidelijk met zijn gedachten bij iets/iemand anders. We zijn op de weg terug van onze derde wedstrijd; uit tegen Oldambt. Na een 10-0 winst in de eerste wedstrijd en een op papier heel behoorlijke 5-5 tegen voormalig derdeklasteam The Batswingers, was het vanavond zaak overeind te blijven tegen Jacques, Jan Pieter en Hirma, die zowel qua leeftijd als wedstrijdervaring ver boven ons uitstegen.
Het was de avond waarop Hosain zich ontpopte als een meer dan geweldige teamgenoot – water halen, handdoekje aanreiken, schoudermassages – niks was hem te veel. Jacco zag, wellicht onder invloed van een slaaptekort, de eerste S van POSNO SPORT voor een niet nader te noemen andere letter aan. En ik? Ik besloot dat koffieinname een betere voorbereiding was dan lang inspelen en liet dit laatste aan Hosain en Jacco over. Zo zag ik, genietend van een goed bakkie, vanuit de kantine hoe Hosain tegen Jacques aanvankelijk niet al te veel in te brengen heeft – zijn topspin gaat vaker mis dan goed en zo krijgt de Oldambter het niet al te moeilijk: 11-8, 11-8. De derde weet Hosain te verzilveren, maar helaas blijft het daarbij.
Jacco mocht aan de bak tegen Jan Pieter. Timmy sprak na een korte analyse van de batgreep van de tegenstander de volgende woorden: “Nu kan hij niet spinnen met zijn forehand”. In de eerste game bracht Jacco de meestal snelle service dermate laag terug dat Jan Pieter sowieso weinig openingen kon forceren en er met 11-5 vanaf ging, maar aanvallender spelen bracht de Oldambter terug in de wedstrijd, hij won met 11-9. In de derde game werd het 10-10 en vermeden beide spelers duidelijk alle risico’s, wat lange rally’s opleverde die meer dan eens met een netbal werden beslist. Uiteindelijk werd het 16-14 voor Jan Pieter; een spannende vierde game werd verwacht, maar niets was minder waar: 11-3 waren de harde cijfers.
Tijd om wat aan de 2-0 achterstand te doen, dacht ik, en dat lukte: met veel (zij) spin de service van tegenstandster Hirma terugbrengen leverde veel punten op; na 11-5, 11-5 en 11-4 was het klaar. In de eerste game van het dubbel kwamen Jacco en ik knap terug van een achterstand en wonnen met 13-11; helaas konden we de scherpte niet vasthouden, met dikke verliezen in de games daarop tot gevolg (4-11, 2-11). De vierde ging gelijk op – maar we wonnen ‘m net niet (14-16). De wedstrijd daarna, Jan Pieter tegen Hosain, werd ook in het voordeel van de thuisploeg beslist en zo stonden we met 4-1 achter. De negen games daarop gingen echter allemaal naar GTTC: Jacques was minder vast dan ik en verloor dik (11-3, 11-9, 11-5), Jacco deed niks maar won toch – al was het kantjeboord in game 2 (11-9, 12-10, 11-6) en tegen de verwachting in wist ik me ook in drie games te ontdoen van Jan Pieter (12-10, 12-10, 12-10), ondanks een achterstand van 8-4 in de tweede en 4-0 in de derde game). Van de vorige onderlinge wedstrijden herinner ik me eigenlijk alleen de kogelharde smashes die hij produceerde en waar ik geen antwoord op had. Niet dat hij nu minder hard sloeg, maar scherper op de forehand spelen óf terugblokken bleek ineens een goede optie.
4-4 op het scorebord: een overwinning lag in het verschiet. Helaas. Hosain blijkt eindelijk net niet opgewassen tegen het prikspel van Hirma en de scherpte van Jacco was ook ver te zoeken en hij verloor van Jacques. Zo werd het een 6-4-nederlaag, waar van tevoren toch gerekend was op een overwinning. Volgende week echter weer een nieuwe ronde, nieuwe kansen: vrijdag 6 oktober thuis tegen Midstars.