Toen de wedstrijd tegen WTTC 2 zou moeten beginnen, waren van Team 8 Axel Jellema en Eef Schuls aanwezig, maar schitterde Kompheak Lim door afwezigheid. Gelukkig was de dicht bij GTTC wonende Chris van Boetzelaer bereid om zijn plaats in te nemen. De ouverture nam Axel voor zijn rekening. Duidelijk nog niet warm gedraaid speelde Axel ver beneden zijn kunnen, al moet gezegd worden dat zijn opponent Catelin Groze niet één maar wel twee maatjes te groot voor hem was. 5-11, 2-11,5-11 laat niets te raden over. Daarna was het de beurt aan Eef om tegen de op papier veel sterkere Harm Jan Wolterman voor een verrassing te zorgen. Maar tafeltennis is geen voetbal, dat wil zeggen dat wat Luxemburg met Frankrijk doet, met het kleine plastic balletje praktisch onmogelijk is. Eef had twee games nodig om te beseffen dat hij beter niet de ballen naar het rode anti-rubber van zijn tegenstander kan verzenden. Alles op zwart werd het devies. En dat pakte niet slecht uit. Maar Harm Jan bedacht ook een andere strijdwijze en zo kon hij toch nog vrij eenvoudig zegevieren. (Dat van die andere strijdwijze kwam uit de mond van de sympathieke Winschoter, zonder dit verder te specificeren). De cijfers: 5-11, 3-11, 11-5, 5-11. De intussen gearriveerde Chris trof als eerste tegenstander de bedachtzaam spelende Marcel van der Veen, die veel scoorde uit zijn service die door een lange concentratie werd voorafgegaan. Kleine verschillen in de eerste en tweede game hielden de moed er aanvankelijk nog in, maar uiteindelijk moest Chris toch de handdoek in de ring gooien: 8-11, 9-11, 4-11.
Een tussenstand van 0-3 deed het vertrouwen van de GTTC’ers in een goede afloop van het dubbel geen goed. Maar de dubbel is een heel ander ambacht dan het enkelspel. Men is verplicht in een bepaald vlak te serveren, waardoor de dodelijke service opeens een stuk minder effectief is. Ook komen er niet twee maal achter elkaar mysterieuze effectballen van de met “materiaal” acterende spelers. Dit zou er toe kunnen bijdragen dat men zo vaak uitslagen ziet van wedstrijden waarin het dubbel wordt gewonnen door het team dat verder (bijna) geen punt binnenhaalt. Nu zult u waarschijnlijk verwachten dat dit verslag verder zal gaan met de zin: “helaas was dit niet het geval in deze wedstrijd”. Dan moet ik u teleurstellen: Axel en Chris speelden onvoorstelbaar goed en lieten Catalin en Harm Jan met lege handen achter. 11-8, 11-7, 14-12 geeft aan dat het alleen in de slotfase nog een beetje spannend dreigde te worden, maar soeverein pakten de Groningers hun eerste punt.
Chris ging tegen Catalin goed van start, maar de man met de hoogste rating van onze poule deed er een schepje bovenop en won in vier games: 11-6, 2-11, 8-11, 5-11. Axel speelde tegen Harm Jan zeer wisselvallig; zo werd door hem uitstekend spel in de tweede game afgewisseld door onbegrijpelijke missers in de eerste en derde game. Ook hij had duidelijke problemen met het anti-rubber: 4-11, 10-12, 2-11. Eef begon goed tegen Marcel en kwam op 10-9; een gelukkige netbal voor Marcel leidde het sneue verlies van de eerste game voor Eef in. Hij herpakte zich in de tweede game, maar ook daar ging het aan het eind mis, maar nu niet door domme pech. Daarna was zijn verzet gebroken en kon hij de blije Marcel feliciteren met een fraaie overwinning: 10-12, 9-11, 2-11.
Een tussenstand van 1-6, maar gelukkig bleef de stemming opgewekt. Chris had in het verleden vaker tegen Harm Jan gespeeld en ook wel eens van hem gewonnen, zoals nog in het vorige seizoen. Het werd de spannendste partij van de avond. Chris nam de leiding, Harm Jan kwam op 2-1 in games, Chris liet duidelijk zien dat hij het spel van zijn tegenstander kende en zorgde voor een 2-2 stand in games. Helaas was toen bij Chris de pijp leeg en was het de zeer tevreden Harm Jan die opgelucht de gelukwensen in ontvangst mocht nemen. Eef maakte zich niet al te veel illusies tegen Man of the Match Catalin en kon alleen in de tweede game zijn huid enigszins duur verkopen: 3-11, 9-11, 5-11. Axel moest daarna in de slotpartij proberen om het eerste enkelspel voor Team 8 te winnen. Hij was lange tijd gelijkwaardig aan Marcel, maar enkele slordigheidjes in zijn spel maakten aan alle illusies een einde: 7-11, 13-15, 6-11 was het resultaat. Maar we zullen altijd onzeker blijven over het verloop van deze wedstrijd als de tweede game wel naar Axel was gegaan.
1-9 is een forse nederlaag en kan mensen die er geen getuige van waren het idee geven dat het een kat en muis-spel was. Uitgedrukt in games wordt het al iets dragelijker, nl. 7-27. En in punten lijkt het allemaal nog wel mee te vallen: 260-350. Zo ziet u: er zijn kleine leugens, grote leugens en statistieken. Zo, de belofte om de nederlaag sterk te relativeren lijkt me wel geslaagd. Verder moet ik nog de fantastische sfeer vermelden in welke de wedstrijd zich afspeelde. We zien vol verlangen uit naar de return.