In de vroege morgen zijn we naar Haren gereden om Thomas en Lukas op te halen want de eerste competitie wedstrijd zou gaan plaatsvinden in Hilversum. Eenmaal aangekomen op de plek waar we thomas zouden ophalen stond er niemand. Het was acht uur en er was helemaal niemand. Toen hebben we maar even Thomas gebeld en wat bleek? HIJ LAG NOG IN BED TE SLAPEN! Maar waarom? Nou dat kwam omdat Wessel een typefout maakte waardoor er negen uur stond in plaats van acht uur. Toen zijn we toch maar naar Lukas gereden en om de een of andere reden stond hij gewoon klaar om te vertrekken (dat is zeer zeldzaam). Daarna zijn we weer terug naar Thomas gereden en toen we eenmaal in de auto zaten klonk het harde geluid van guten morgen sonnenschein en zijn we op weg gegaan naar Hilversum (de vijand).
Toen we aankwamen, waren we niet zoals de vorige keer een half uur te vroeg maar een beetje aan de late kant. We konden nog maar drie kwartier inspelen en toen ging het beginnen. En net als de vorige keer stonden we na vier wedstrijden 4-0 achter. Maar ook de volgende partij had Hilversum gewonnen en stonden we 5-0 achter. Winnen was geen optie, dus ging team Sunshine voor gelijk wat in het begin lukte toen ik de volgende wedstrijd won. Lukas en Wessel waren weer eens een beetje depressief dus de award voor sunshine van de dag gaat naaaaaarrrrr…… ondergetekende! Maar ook Wessel wist zijn volgende wedstrijd te winnen, kortom er was nog hoop (soort van). Maar helaas, ik verloor de volgende en daarna Lukas ook een verlies. Voor de slimme mensen die mee hebben zitten tellen, ja we hebben verloren, maar met nog een wedstrijd te gaan konden we de schade nog enigszins beperken. En toen heeft Wessel zijn laatste tegenstander verslagen. Eindstand: 7-3 verlies. Tijd om ons verdriet weg te eten in een wegrestaurant.
In Joure zijn we een restaurant in gedoken om wat te gaan eten. Toen we eerst de drankjes kregen hebben we genoten van een glas melk en appelsap met veel te veel suiker. Na het hoofdgerecht was het tijd voor het dessert. Wessel liep even weg en toen deden we de bestelling. Toen Wessel eenmaal terug kwam n vroeg hij of Thomas wel appelmoes bij de appeltaart heeft bestelt, we wisten natuurlijk dat hij slagroom bedoelde maar dat zijden we natuurlijk niet en dus werd het een heel leuke conversatie die eindigde met:”Wat?! Heb je voor mij geen appelmoes bij de appeltaart bestelt?!” Iedereen vond dat zeer grappig en na een tijdje kwam Wessel er zelf ook achter wat hij zei waardoor er een pijnlijke stilte ontstond. Daarna was het tijd, de hoogste tijd om terug te keren naar huis.