Afgelopen weekend is GTTC met een club van elf personen naar de World Cup in Luik geweest. Om 7:30 uur zaten we in twee volle auto’s. Via Zwolle (waar we Terry haalden) reden we naar Arnhem, omdat daar de moeder van Jan-Willem broodjes en koffie klaar had staan. De reis naar Luik verliep voorspoedig. Eenmaal bij de zaal vielen we meteen met onze neus in de boter: Ma Long was net aan zijn wedstrijd begonnen. We zitten nauwelijks een minuut. Timothy tikt me op m’n rug en zegt: “Thomas, er is echt een droom voor mij uitgekomen.”
Koffie bij moeder van Jan-Willem in Arnhem
Het toernooi was wat het niveau van de deelnemers betrof zeer hoog bezet: vanuit alle hoeken van de wereld waren wereldtoppers naar Luik afgereisd. Vrijdag was de pouleronde, zaterdag de achtste en kwartfinales en zondag de halve finales en finale. Wij waren voor zaterdag en zondag gekomen. Na de middagronde was er een pauze van drie uur, zodat wij Luik in konden om wat te eten. We ontdekten al gauw dat Luik niet de prettigste stad is om in te rijden – vooral niet als er een kermis is en nauwelijks plek om te parkeren. Het mocht de pret niet drukken. Na een vrij toeristische tocht zaten we aan de pizza’s en patat. Jos probeerde in het Duits te bestellen, maar werd gauw gered door Timothy, die met zijn paar lessen Frans toch indruk wist te maken.
De setting van zaterdag als we net zitten
Terug in de zaal volgde stuntpartij na stuntpartij. Hoogtepunt was toch wel de overwinning van Timo Boll op de Chinees Lin Gaoyuan. Uitgezonderd de eerste kwartfinale van Ma Long tegen Koki Niwa werden alle andere potten over zeven volle games gespeeld. Ik heb drie keer naar het hotel moeten bellen om te zeggen dat we later kwamen. Eén minuut voor middernacht (maximale tijdstip dat we nog mochten inchecken) kwamen we in het hotel aan. We hadden ontdekt dat de ‘volgauto’ van Erik als raket de heuvel af gaat, maar minder snel omhoog! Het hotel deed qua interieur zijn naam Le Ranch Don Diego bijzonder eer aan! Iedereen dook gelijk het bed in: echte jeugdrebellen heeft GTTC (nog) niet!
Uitzicht vanaf de ranch bij vertrek zondagochtend
Na het ontbijt de ochtend erop gauw weer die kant op. Op Youtube zijn vrijwel alle partijen terug te vinden. Ma Long verloor van Timo Boll (tweede Chinees verslagen, stunt van jewelste). Simon Gauzy kreeg er enkele GTTC-fans bij. De jeugd probeerde van alle wereldtoppers handtekeningen te vragen. Sommige jeugdspelers hebben nu op hun Whatsapp een profielfoto met Timo Boll en (latere winnaar) Dimitri Ovtcharov. In de middagpauze verzorgde Lukas een heuse safaritocht door het wilde junglelandschap rondom de zaal. Na de prijsuitreiking reden we naar Apeldoorn waar we met z’n allen afsloten bij het wegrestaurant.
Lukas probeert te vluchten voor de fotograaf, Timothy en Jos bij de gokautomaat in Apeldoorn
Op de trainingen van afgelopen week merk je dat het iets gedaan heeft. Wat voor mij het hoogtepunt was? Vijf jeugdspelers op het puntje van hun stoel. Timo Boll werkt zeven matchpoints weg en pakt de zevende game. De arena gaat uit zijn dak. Het is elf uur ’s avonds, maar de vermoeidheid lijkt volslagen weg. Ik weet nog dat ik in 2009 bij mijn eerste Top 12 in Düsseldorf zat en ontdekte dat ik van die wondere, fanatieke wereld deel wilde uitmaken. Als trainer uiteraard. “Je hebt het tafeltennisvirus te pakken, daar kom je niet zo snel meer van af”, zei mijn collega-trainer destijds. Ik meende iets van die vonk te herkennen toen ik naar onze jongens voor me keek. Dat stemde diep tevreden. Wat een mooi weekend.
Groepsselfie in het wegrestaurant