Om 19.30 uur reeds startte Chris van Boetzelaer zijn partij tegen de geraffineerd spelende Jan-Willem Zuidinga. Omdat Chris enige tijd nodig had om te wennen aan de vreemde capriolen die de bal na contact met het batje van zijn tegenstander maakte, ging de eerste game in no time verloren. Maar Chris leert snel en al in de tweede game leek het lek boven water: 11-6 voor Chris. Maar de sluwe Jan-Willem blijkt daarna zijn batje omgedraaid te hebben (of iets anders gedaan te hebben waarvan we nog niet weten wat het is) en maakte duidelijk dat alleen hij in aanmerking kwam voor de winst. (3-11, 11-6, 6-11, 2-11).
Daarna moest Piet van Gijssel aan de bak tegen Michaël Veen, die ook aardig wat trucks beheerst, waaronder een raadselachtige service. De eerste game ging dan ook verloren, maar ook Piet leek snel te leren en kwam in de tweede game tot game-point, die hij echter net niet wist te verzilveren. De derde game was echter wel voor de hard knallende Piet, maar helaas had hij zijn kruit verschoten en ging in de vierde game roemloos ten onder. (6-11, 11-13, 11-8, 11-4). Wat als hij de tweede game had gewonnen ? We zullen het nooit weten.
Eef Schuls trad aan tegen de linkshandige André Rumpff. Waarom is dit nodig te vermelden, zult u denken. De ervaring leert mij dat linkshandigen de bal vaak vreselijk veel zijspin meegeven, waardoor deze naar links wegdraait van de (rechtshandige) backhand. André bleek dit spel in extreme vorm te beheersen en Eef had daar aanvankelijk behoorlijke problemen mee. Maar aan het eind van de eerste game bleek dat hard diagonaal de vrij hoge ballen terug slaan de remedie was. In de tweede game rook Eef even aan gamewinst bij 10-9, maar een bal van een belendend speelveld was er (mede) de oorzaak van dat dit hem niet was gegund. Het scenario: op het moment dat André serveerde werd er door de referee “let” geroepen omdat er een bal in ons vak rolde, terwijl de service naast de tafel belandde. André scoorde daarna de voor hem benodigde 3 punten. Ook in de derde game kwam Eef enkele malen op gamepoint te staan, maar steeds faalde hij op het beslissende moment. Toch was het zijn beste wedstrijd van dit seizoen. (8-11, 10-12, 13-15).
Het dubbel Piet/Chris nam tegen het duo Michaël/André brutaal een 2-0 voorsprong in games. Daarna deden Michaël en André wat ze aan hun stand verplicht waren door game drie en vier te winnen, waarna er een spannende vijfde game moest uitmaken wie de gelukkigen zouden zijn. Na een titanenstrijd bleek dit het linkshandige koppel uit Siddeburen te zijn, vooral dank zijn de reeds vermelde toverballen van André. (12-10, 11-8, 3-11, 5-11,8-11).
Chris maakte het Michaël behoorlijk moeilijk, maar door iets te vaak de van veel backspin voorziene kapballen in het net te slaan ging ook nu weer het punt naar DOTO 3, zodat er halverwege een deprimerende 5-0 achterstand voor Team 8 op het scorebord stond.
Alleen in de eerste game kon Eef de effecten van Jan-Willem enigszins neutraliseren, maar wat er daarna allemaal vanaf het voor hem magische rubber op hem af kwam zal voorlopig wel een raadsel blijven. Al moet gezegd worden dat in de rally’s het spel tamelijk gelijkwaardig leek; het waren vooral de services die het verschil maakten, terwijl ook de harde aanvallende slagen te vaak de tafel net misten (10-12, 3-11, 4-11).
Piet speelde geheel in eigen stijl (dus keihard) het juiste spelletje om het André moeilijk te kunnen maken. De eerste game was dan ook voor hem. De tweede game ging na een foute service op gamepoint net verloren, maar zeker van zijn mogelijkheden ging Piet onverdroten door en mede dankzij een smash die de geluidssnelheid overtrof behaalde Piet zijn en ons eerste punt binnen. Bij nader inzien bleek de knal tijdens zijn smash afkomstig te zijn uit de naast de sportzaal voor het Oktoberfeest opgestelde feesttent. (11-9, 10-12, 11-8, 11-9).
Michaël maakte met zijn service een figurant van de hopeloos tegenstribbelende Eef (3-11, 7-11, 5-11). Op de tribunes werd zelfs over match-fixing gesproken. Flauwe kul natuurlijk; wat wil je als je moet spelen tegen zo’n topper die in het voorjaar nog in de 2e klasse speelde, twee klassen hoger dan uw verslaggever.
Chris kon tegen de kromme ballen van André niet het juiste antwoord vinden en kreeg geen kans om het zijn tegenstander echt moeilijk te maken (6-11, 1-11, 7-11).
Zou onze kopman Piet tegen Jan-Willem nog een keer weten te verrassen ? Nee, helaas niet; hij kon het niet spannend meer maken en ging in 3 games ten onder zonder een echte kans op gamewinst (7-11, 8-11, 3-11).
Team 8 verloor net als een week eerder met 9-1 en won net als toen 7 games. Dus zou je het een constant spelend team kunnen noemen. Helaas kon de zieke Sandra Hut-van der Veen niet meespelen bij DOTO. Hopelijk speelt zij in de return wel mee. En staan wij dan niet meer op de onderste plaats (met 3 punten achterstand).